خربق سیاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گیاه خربق سیاه
کریسمس رز
گل خربق سیاه در زمستان
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
دسته: Magnoliophyta
رده: دولپه‌ای‌ها
راسته: آلاله‌سانان
تیره: آلالگان
سرده: خربق
گونه: H. niger
نام دوبخشی
Helleborus niger
ریشه خربق سیاه که برای مصارف دارویی از آن استفاده می‌شود.

خربق سیاه (به انگلیسی: Black Hellebore) یا کریسمس رز از خانواده Ranunculaceae است. این گیاه در کتاب‌های طب سنتی با نام رجل‌الراعی نیز نام‌برده شده است.[۱] ریشه این گیاه به عنوان عمود ترکیب در ایارج لوغاذیا مورد استفاده است.[۲]

مشخصات[ویرایش]

گیاهی علفی، چند ساله کوتاه، دارای شاخه‌های سبز. طب سنتی:

خربق سیاه طبع آن گرم و خشک و در آخر سوم می‌باشد. خواص عمومی آن مسهل صفراوی و جذب کننده بلغم از بافت‌های عمیق بدن و معالج امراض سرد و قوی تر از سفید آن می‌باشد. در کلیه فعل و انفعالاتی که خربق سفید فعالیت دارد سیاه آن سریع الأثرتر است. در دردهای شقیقه، سر، ریزش آب کهنه از چشم، دردهای سینه، پاک کردن دستگاه تنفسی و احشاء و مثانه و رحم مورد استفاده است. اگر آن را چند روز در شیرینی‌ها بخوابانند یا با جو پوست گرفته یا عدس جوشانیده و آب آن را بنوشند ضرری ندارد. تنقیه آن به‌طور کلی وضعیت مزاج را تغییر می‌دهد. برای کسانی که مزاج مرطوب ندارند مضر است. و برای کلیه ضرر دارد و مصلح آن کتیرا و صعتر و دوقو و فطر اسالیون Rock- Parsley و فودنج و مصطکی است. دو مثقال آن با تنگی نفس و اسهال کشنده و مقدار شربت آن از نیم درم تا نیم مثقال است.

افعال و خواص دیگر خربق سفید: مسهل بلغم و صفرای غلیظ و اخلاط لزجه و مخاطیه و مفتح سدد و منقی معده و جهت فالج و سرسام و صرع بلغمی و لیثرغس و سایر امراض بارده دماغیه و مفاصل و تفتیت حصات و ادرار حیض و قتل جنین و اخراج آن نافع است، سعوط آن مهیج عطسه و اکتحال آن در شیافات جهت جلای غشاوه و حدت بصر طلای آن با سرکه جهت قلع دندان متأکل و قوبا و جرب و برص و بهق به تنهایی و با ایرسا نیز و فرزجه آن مدر حیض و قاتل جنین و چون با سویق و عسل بسرشند و به موش بخورانند بمیرد و جون با گوشت طبخ دهند گوشت را مهرا سازد، و چون اراده استعمال آن نمایند باید که اصلاح آن نمایند به پختن آن در جوف خمیر یا مخلوط به حسو جو و روغن بادام نمایند.

ترکیبات شیمیایی[ویرایش]

در گیاه خربق سیاه گلوکوزیدهای هلبورین[پانویس ۱] و هلبورئین[پانویس ۲] مشخص شده است.[۳]

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. Helleborin
  2. Helleborein

پانویس[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

کتاب‌ها
  • ابن سینا، حسین (۱۳۷۰). قانون در طب. ج. ۷ جلدی. ترجمهٔ دکتر عبدالرحمن شرفکندی. تهران: انتشارات سروش.
  • میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۸ جلدی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.